آیا باید برای تحریم نشدن عقب نشینی كرد؟/
رهبر انقلاب: چون اخم مىكنند، تحریم مىكنند، دندان نشان مىدهند، دستهایمان را بالا ببریم؟
این روزها و با برگزاری مناظره سوم و بحثهای درگرفته پیرامون مسئلهی هستهای بین سعید جلیلی و علیاكبر ولایتی و حسن روحانی، یكی از مهمترین و چالشبرانگیزترین مسائل مردم و رسانهها درست و غلط بودن استراتژی هستهای هر یك از كاندیدهای ریاستجمهوریست.
اینكه بالاخره باید با تن دادن به تحریمها و مقاومت جلوی زیادهخواهیها و زورگوییهای قدرتهای غربی از این پیچ تاریخی عبور كنیم و در مقابل آمریكا و كشورهای اروپایی عقبنشینی نكنیم، یا اینكه میشود با دادن امتیازهایی و متوقف كردن غنیسازی 20درصد جلوی تحریمهای بیشتر را بگیریم.

در همین زمینه علی اكبر ولایتی در بخشی از سخنانش در مناظره سوم با پیوند زدن مذاكرات هستهای و فشار بر مردم كه ریشه در تحریمها گفت كه: باید افرادی متصدی کار شوند که این تجربه را دارا باشند، تجربه من در مصوبه 598 و اجرایی کردن قرارداد 1975 چنین چیزی است. در بحث هستهای نیز باید به صورتی عمل کنیم که با کشورهای دیگر قهر نباشیم زیرا وظیفه دستگاههای دیپلماسی کاهش هزینه است و نه صدور بیانیه و اعلام مواضع. بنابراین بنده فکر میکنم که دیپلماسی این است که در داخل کشور خودمان طوری رفتار بکنیم که باید بتوانیم یک تعامل با همه دنیا داشته باشیم و قضیه بده و بستان است و هنر دیپلماسی بیانیه صادر کردن نیست و حتما این روند مذاکرات هستهای درست نیست و اگر درست بود وضع ما به این حالت نمیرسید.
حسن روحانی هم در بخشی از سخنان خود در مناظرهی سوم محتوای اصلی سخنان ولایتی را بگونهای دیگر تكرار كرد و با پیوند زدن مستقیم مذاكرات هستهای و معیشت مردم، در پایان با سخنانی مشابه ولایتی، از روند مذاكرات هسته ای ابراز گلایه كرد.
با این وجود اما سخنان مكرری از رهبر معظم انقلاب وجود دارد كه بر این نكته تاكید دارد كه با وجود تحریمهای غرب علیه جمهوری اسلامی نباید تن به عقبنشینی داد و از «مقاوت بر حقوق مسلم ایران» كوتاه آمد. «در مسائلى كه با سرنوشت كشور ارتباط پیدا مىكند، حتماً تحلیل و موضع داشته باشید. بیانیهى تهران مسئلهى مهمى بود؛ تحلیل شما از بیانیهى تهران چیست؟ موضعتان چیست؟ موافقید؟ مخالفید؟ قطعنامهى 1929 شوراى امنیت علیه جمهورى اسلامى صادر شده، یا تحریمهاى یكجانبهى آمریكا و اروپا علیه ایران شكل گرفته؛ تحلیل شما از این قضیه چیست؟ این قضیهى كوچكى نیست. موضعتان چیست؟ ایران چه كار كند؟ چون اخم مىكنند، تحریم مىكنند، دندان نشان مىدهند، دستهایمان را بالا ببریم؟ حالا یك قدرى كوتاه بیائیم؟ تحلیلتان این است؟ در داخل كشور ما مجموعههاى سیاسىاى هستند كه تحلیلشان این است؛ مىگویند وقتى كه طرف خیلى چهرهى سگى از خودش نشان مىدهد، شما عقب بنشینید! خوب، شما این را قبول دارید؟ عقب بنشینیم؟ یا نه؛ معتقدید كه هرگونه عقبنشینى، طرف را تشجیع مىكند. به مجردى كه دیدند شما با اخم مىترسید، مىگویند آقا اخم كنید؛ علاج این آدم اخم است. به مجردى كه دیدند تهدید به كتك یا خود كتك، شما را به عقبنشینى وادار مىكنند، مىگویند دو تا بیشتر بزن تا خوب از همهى حرفهایش دست بردارد. طرف، اینجورى است. محاسبات دنیا این است.»(بیانات در دیدار هزاران نفر از دانشجویان دانشگاهها- 01/ 06/ 1389)
ایشان همچنین با بیان «غفلت» برخی از خواص در مقابل این تطمیع و تهدیدها میفرمایند كه: «ابزار آنان، تطمیع و تهدید و فریب است. تجربهها نشان داده است كه درمیان خواص، هستند كسانى كه این ابزارها در آنان كارگر میشود و ترس و طمع و غفلت، آنان را دانسته یا ندانسته به خدمت دشمن درمىآورد. چشم بیدار جوانان و روشنفكران و عالمان دینى باید بدقت مراقبت كند»( پیام به كنگرهى عظیم حج- 14/ 08/ 1390)
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: <-TagName->